203. Urodziny Cypriana Kamila Norwida – Życie i Twórczość Wybitnego Poety

Dziś obchodzimy urodziny jednego z najwybitniejszych polskich poetów, dramatopisarzy i myślicieli

– Cypriana Kamila Norwida. Norwid, urodzony 24 września 1821 roku, to autor wielu ponadczasowych dzieł,

w tym słynnych utworów takich jak „Fortepian Szopena” czy „Promethidion”. Jego twórczość,

pełna głębokich refleksji filozoficznych i społecznych, była często niezrozumiana w jego czasach,

ale dziś uznawana jest za jedno z najważniejszych osiągnięć polskiej literatury.

Cyprian Kamil Norwid, wybitny poeta, malarz i myśliciel, urodził się 24 września 1821 roku w mazowieckiej

wsi Laskowo-Głuchy niedaleko Radzymina. Drugie imię, Kamil, przyjął podczas bierzmowania.

Wychowywany przez dalszą rodzinę po śmierci rodziców, miał trójkę starszego rodzeństwa.

Uczęszczał do warszawskiego gimnazjum, ale przerwał naukę przed ukończeniem piątej klasy,

by skupić się na edukacji artystycznej w prywatnej szkole malarskiej. Sztuki plastyczne studiował

później w Krakowie, we Włoszech i w Belgii, chociaż jego edukacja była często przerywana, co sprawiło,

że Norwid stał się w dużej mierze samoukiem.

Podczas pobytu we Włoszech, Norwid zakochał się w Marii Kalergis, jednej z najpiękniejszych kobiet swoich czasów,

co zainspirowało go do licznych podróży po Europie. Jego działalność polityczna, związana z ruchem niepodległościowym,

przyczyniła się do uwięzienia w Berlinie, gdzie zaczęły się jego problemy ze słuchem. W tym czasie

nawiązał kontakty z wybitnymi polskimi twórcami, takimi jak Adam Mickiewicz, Zygmunt Krasiński,

Juliusz Słowacki oraz Fryderyk Chopin. O swoich spotkaniach z nimi pisał w zbiorze “Czarne kwiaty”.

Fragment “Czarne Kwiaty”:

„To — później — później — w Paryżu *Fryderyk Chopin* mieszkał przy ulicy Chaillot, co, od Pól Elizejskich w górę idąc,

w lewym rzędzie domów, na pierwszym piętrze, mieszkania ma z oknami na ogrody i Panteonu kupolę, i cały Paryż…

jedyny punkt, z którego napotykają się widoki *cokolwiek zbliżone* do tych, które w Rzymie napotykasz. Takie też

i Chopin miał mieszkanie z widokiem takim, którego to mieszkania główną częścią był salon wielki o dwóch oknach,

gdzie nieśmiertelny fortepian jego stał, a fortepian bynajmniej wykwintny — do szafy lub komody podobny,

świetnie ozdobiony jak fortepiany modne — ale owszem trójkątny, długi, na nogach trzech, jakiego, zdaje mi się,

już mało kto w ozdobnym używa mieszkaniu. W tym salonie jadał też Chopin o godzinie piątej, a potem zstępował,

jak mógł, po schodach i do Bulońskiego Lasku jeździł, skąd wróciwszy, wnoszono go po schodach, iż w górę sam

iść nie mógł. — Tak jadałem z nim i wyjeżdżałem po wielekroć, i raz do Bohdana Zaleskiego, który w Passy mieszkał wtedy,

po drodze wstąpiliśmy, nie wchodząc doń na górę do mieszkania, bo nie było komu Chopina wnieść, ale pozostając

w ogródku przed domem, gdzie maleńki jeszcze wówczas poety synek na trawniku się bawił…”

W Paryżu, mimo licznych trudności finansowych i problemów zdrowotnych, Norwid aktywnie tworzył.

Publikował w “Gońcu polskim”, ale jego twórczość nie zyskała uznania współczesnych. W związku z trudną sytuacją,

w 1853 roku wyemigrował do Nowego Jorku, gdzie pracował w pracowni graficznej. Z powodu wojny krymskiej

powrócił jednak do Europy w 1854 roku, zamieszkując najpierw w Londynie, a potem ponownie w Paryżu.

Mimo trudnych warunków Norwid kontynuował działalność artystyczną, pisząc m.in. poematy “Quidam” i “Vade-mecum”.

Ostatnie lata życia Norwida upłynęły w ubóstwie i izolacji. W 1877 roku, pozbawiony wsparcia finansowego,

zamieszkał w Domu św. Kazimierza na peryferiach Paryża, gdzie zmagał się z chorobą i samotnością.

Mimo trudności pracował do końca, pozostawiając po sobie liczne dzieła literackie, takie jak dramat

“Miłość czysta u kąpieli morskich” i nowele “Stygmat” oraz “Ad leones!”.

Norwid zmarł 23 maja 1883 roku. Jego ciało pochowano na cmentarzu w Ivry, a po kilku latach przeniesiono

je na cmentarz w Montmorency. W 2001 roku odbył się symboliczny pochówek Norwida

w Krypcie Wieszczów na Wawelu. Twórczość Norwida została doceniona dopiero pod koniec XIX wieku,

a pełne wydanie jego dzieł ukazało się w latach 70. XX wieku.

Upamiętnijmy dziś jego dziedzictwo, które do dziś inspiruje kolejne pokolenia.

#CyprianKamilNorwid #PolskaLiteratura #Klasyka #Poeta #RocznicaUrodzin #PolskaKultura

Źródło zdjęć:

Biblioteka Narodowa

Tekst: S.P.